Amerika, Engeland, Azië…

Eh.. Maleisië

Veel patiënten zijn mensen die hier uit het Westen komen en naar het buitenland zijn uitgezonden of geëmigreerd. Maar ik was ook actief op FaceBook en daar zijn communities die elkaar opzoeken en zich bezighouden met zwangerschap of vruchtbaarheid. Als je naam daar in valt, dan wordt het een soort lopend vuurtje. Het zijn voornamelijk vrouwen die elkaar opzoeken. Vrouwen die met elkaar hun ‘chart’ delen en daarover met elkaar of over hun miskramen praten. Zoals: ik denk dat ik zwanger was maar dat ik het toch weer kwijt ben. Dat wordt dan een ‘chemical pregnancy’ genoemd. Dat wordt in de reguliere geneeskunde zo genoemd, want als het ‘chemical’ was dan was het niet echt…

Dat het niet heeft kunnen implanteren of maar heel kort. Dat is ook het probleem van de zwangerschapstesten tegenwoordig, dat er heel vroeg getest wordt. Dit gebeurde vroeger ook, maar dat merkte je niet. Dan menstrueerde je gewoon wat later.

Het merendeel helaas wel, ja.

Vorig jaar heb ik mijn cijfers op een rijtje gezet. Er zijn heel veel mensen die niet alles doen wat ze zouden moeten doen. Er zijn ook mensen die niet als echtpaar komen, dan komt alleen de vrouw. Dan kan je vaak veel doen, maar ook heel vaak niet genoeg. Ik heb daarom gekeken naar alle echtparen die kwamen op de consulten dat ze moesten, die de supplementen namen die ik aanraadde, die hun cyclus bijhielden en waarbij ik die kon volgen, en die sámen kwamen. Daar was het succespercentage 91%.

44 jaar. En het was haar eerste zwangerschap. We hebben het wel eens over Thiosonamine gehad (een homeopatisch middel dat gegeven kan worden bij verklevingen), dat heb ik haar onder andere ook gegeven. Toen zij jong was had ze een abortus gehad, maar niet een goede. Het was in een ontwikkelingsland gebeurd en ze had heel veel littekenweefsel. Daarna heeft ze wel geprobeerd om zwanger te worden. Ze kwam bij artsen en eentje zei er: Het gaat nooit lukken, ik heb het wel geprobeerd om op te ruimen maar het is zo’n oorlogsgebied daar… Ook fijn om te horen als vrouw hè, dat het een oorlogsgebied is…

Met de middelen die ik gaf was ze na enkele maanden in verwachting. Die eerste zwangerschap is ze helaas verloren, maar het was al wel een enorm feest dat ze überhaupt in verwachting raakte, dat ze wist dat het kon. Dat was al die tijd niet meer gebeurd. En niet lang daarna raakte ze weer in verwachting en nu heeft ze een zoontje van twee.

Recent had ik ook iemand die… In Amerika is het zo dat heel veel mensen niet naar de artsen gaan omdat het te duur is of te ver weg. Dat is ook wel leuk want daardoor zijn er veel mensen die op internet naar oplossingen gaan zoeken. Zo komen ook veel mensen bij mij terecht omdat ze ontdekken dat ik mensen over de hele wereld help, dat ze dus ze nergens naar toe hoeven en dat het allemaal op een natuurlijke manier gaat. En zo had ik iemand en ik kon aan haar chart zien dat ze een trage schildklier had. Ze zei: Dat heb ik altijd wel gedacht want mijn vader had het ook en ik heb de symptomen. Ik kon het zien aan haar chart, dus ze hoefde niet eens bloedtesten te laten doen. We hebben gewerkt aan die schildklier en aan een aantal andere dingen en nu is ze inderdaad in verwachting, terwijl ze het al drie jaar probeerde…

Ja, als de temperatuur onder de 36.2 is in het eerste deel van de cyclus, dan denk ik al, mmm, dat is te laag. Als het onder de 36.1 is en zeker onder de 36.0, dan is dat echt te laag. Als de temperatuur erg op en neer gaat, dan denk ik aan de bijnieren die niet goed functioneren. Dan ondersteun je dat op verschillende manieren. Met de schilklier blijft het ingewikkeld, want dat kan zoveel oorzaken hebben. Het kan zijn dat je de auto-immuniteit moet aanpakken, het kan zijn dat er een metaalvergiftiging is want kwik gaat in de schildklier zitten en in de hypofyse, maar het kan ook gewoon zijn dat ze te veel stress hebben gehad en dat je de bijnieren moet ondersteunen.

Ik probeer niks. Ik behandel gewoon en ze stappen er zelf vanaf, als ze merken dat ze niet meer nodig zijn. Maar ik vind het wel lastig, ik weet niet wat jouw ervaringen zijn?

En het wordt steeds erger, want het lichaam gaat het inderdaad gewoon niet meer doen. En met de schilklier is het ook zo ingewikkeld, want soms zit het hem helemaal niet in de schildklier, maar bijvoorbeeld in de bijnieren, dat dat het probleem is. Maar het probleem kan ook in de lever zijn. Dat die de T4 (niet-actief schilklierhormoon) niet omzet in de T3 (de actieve vorm van het schilklierhormoon). Maar dat is het mooie van de homeopathie, dat je het veel duidelijker kunt herkennen. Als je een Staphysagria (= een type patiënt) tegen over je hebt, dan ben je eerder geneigd om te denken, ik moet misschien iets met de lever doen. Maar als je een typische Carcinosinum (type patiënt) voor je hebt, dan is dat ook al weer anders.