Ingefleur, we zitten hier in jouw praktijk in Blaricum. Hoe lang zit je hier?

Da’s een goeie vraag. Vier jaar nu ongeveer.  In september 2014 ben ik teruggekomen in Nederland. Voor die tijd heb ik gewerkt in Engeland. Daar heb ik mijn opleiding ook gedaan.

Had je ook een praktijk in Engeland?

Ingefleur: Ja, en ik werkte daar ook in een homeopatische apotheek, ik kon dat heel mooi combineren. In mijn eigen praktijk zag ik patiënten – en dan heb je het meestal over chronische aandoeningen – en in de apotheek kwamen mensen binnen met een acute klacht, zoals hoest of verkoudheid, en dan moest je in vijf minuten iets voorschrijven. En je gaf ook middelen uit omdat mensen een recept hadden gekregen van een andere homeopaat.

Hoe kwam jij in Engeland terecht voor een opleiding?

Toen ik klein was, wilde ik al arts worden. Maar ik was zelf erg ziek en toen ik zover was om te gaan studeren, kon de co-schappen niet lopen. Ik ben toen maar iets heel verstandelijks gaan doen, bestuurskunde, ik dacht daar kan ik alle kanten mee op. Maar mijn passie voor homeopathie liet mij niet los.

Ik ben na de bestuurskunde gaan zoeken naar homeopathie-opleidingen die bachelor geaccrediteerd waren en waar ook veel aandacht was voor het medische aspect. Ik kwam uit bij een driejarige bachelor opleiding, fulltime en met flinke examens, haha, daar was ik heel blij mee want ik wilde dat ik goed werd uitgedaagd. Ik wilde ook dat de medische basiskennis heel erg goed zat. Ik dacht: als ik goed kan begrijpen hoe een ziekte zich ontwikkelt, dan begrijp ik bij iemand die met klachten binnenkomt ook beter wat algemeen is voor de klachten en wat specifiek is, wat dus echt bij de patiënt als persoon hoort. Want dat specifieke is meestal wat je naar een homeopatisch middel leidt. Als er bijvoorbeeld tien mensen binnenkomen die astma hebben, dan zullen ze allemaal zeggen: Ik ben benauwd, ik kan niet goed ademen. Dat hoort bij het plaatje van astma. Maar als iemand dan bij wijze van spreken zou zeggen: ‘Als ik op mijn hoofd ga staan, dan gaat het veel beter’, dan denk je als homeopaat, hé dat is interessant! Het zijn juist de bijzondere en individuele symptomen die helpen bij de keuze van een homeopatisch middel.

Heb je nooit iets met de bestuurskunde gedaan?

Jawel, ik heb in Brussel gewerkt en in Haarlem en ik ben actief geweest voor de Christen Unie. Dus ik zat er tot mijn nek in… Maar op een gegeven moment was ik zo ziek dat ik het niet meer kon volhouden. Ik moest toen echt gaan kijken wat ik nog met mijn leven verder kon doen. En ik bleef maar aan homeopathie denken…

Maar je ziet er niet echt ziek uit… Wat heb je gedaan dat je er nu zo vrolijk en fris bij zit?

Haha, ik ben full swing homeopathie gegaan! Ik was wel opgevoed met het idee van homeopathie en dat je daar dingen mee kon behandelen, maar ik had tot die tijd geen homeopaat gevonden die mij echt kon helpen. Toen ik zelf homeopathie ging studeren begreep ik pas wat homeopathie werkelijk is. Pas toen begon ik te geloven dat er ook werkelijk genezing mogelijk was voor mij. En ik zag in dat de dingen die ik tot dan toe had gedaan mijn genezing juist in de weg zaten, dus de medicatie die ik gebruikt had om de pijn maar te kunnen volhouden. Ik begreep ook dat een middeltje hier en een middeltje daar niet de oplossing was. Dat het jaren had geduurd voor ik zo ziek was geworden en dat er een traject voor nodig was om ook echt beter te worden.

De homeopathie heeft je er dus bovenop geholpen, maar ik kwam ook nog iets anders leuks tegen op jou site, een tekst van Jesaja… Wat kun je daarover zeggen, hoe heeft die tekst jou gemotiveerd?

Ja er staan twee teksten van Jesaja, bedoel je de tekst van ‘ik begin iets nieuws’? Die had te maken met de moeilijke periode dat ik zo ziek was. Ik kreeg toen een Bijbeltekst van mijn moeder die er over ging dat ik niet moest wanhopen want dat God iets nieuws in mijn leven zou beginnen.  En ondanks dat alles uit elkaar leek te vallen, omdat ik zo ziek was, ondanks dat ik hard had gestudeerd en een goeie baan had, zei de tekst dat God al bezig was met dat nieuwe en dat ik zelf niet hoefde te gaan zoeken, maar dat Hij dat in mij naar boven bracht. Dat heb ik ook echt zo mogen ervaren.
Die andere tekst, ook uit Jesaja, die gaat eigenlijk over het land Israël, dat het land zal groeien, maar heel veel vrouwen lezen het ook als ze niet in verwachting kunnen raken. Want er staat iets in als: Gij kinderloze vrouw, je moet ruimte maken in je huis omdat je moeder zult worden over heel veel kinderen… En dat kan op zoveel manieren zijn, maar toen ik dat las op een moment dat ik heel diep zat, wist ik: Hé, dat zijn mijn patiënten… Dat zegt niks over een eventueel echt moederschap, maar ik zie mijn moederschap in het hebben van patiënten en dat ik voor hen kan zorgen en hen kan helpen zich te ontwikkelen.

Op dit moment werkt Didi zich voor de camera…

Haha, dit is mijn enige echte baby… mijn lichtje. Zij helpt mij om mijn werk te doen. Je hoort natuurlijk vaak dingen van mensen die best wel heftig zijn. Je gaat diep met mensen, je hoort van hun verdriet als we het over onvruchtbaarheid hebben. Vrouwen die meerder miskramen gehad hebben. Of later in de zwangerschap een stilgeboorte hebben. Dat komt binnen.  De enige manier waarop je mensen kunt helpen, denk ik, is dat je met ze de diep gaat. Als ik er oppervlakkig naar kijk en nuchter opschrijf hoeveel miskramen iemand had, dan kan ik ze niet goed helpen. En daarvoor heb ik dus Didi, daar kan ik na afloop mee knuffelen en tegenaan praten, haha…